बालकको अनुभव

म विद्यालयबाट भर्खर आइपुगेको छु। बाटामा पानीले भिजेँ र मेरा सबै लुगा चिसो छन्। काममा जानका लागि तयार हुँदैछु र त्यहाँ साढे चारबजेसम्म पुगिसक्नुपर्ने भएकोले म अलिक हतारमा छु। आज खानको लागि घरमा खाजा छैन, त्यसैले भोकै काममा जाँदैछु।

बालकको अनुभव

काममा सबभन्दा पहिले पुगेर काम गर्न थाल्ने सधैँ म नै हुन्छु। आज मलाई अल्छी लागिरहेको छ। म टेबल र हुक्का पाइप सफा गर्छु अनि भाँडाहरू धुन्छु। कुनै कुनै भाँडाहरू निकै भारी हुन्छन् जसले गर्दा मेरो कम्मर दुख्छ। म धनियाँ, अदुवा, लसुन, तरकारी र फलफूल काट्छु। त्यसपछि म बाहिर बढार्छु र पोछा लगाउँछु। डेढ घण्टा भइसकेको छ र कुनै पनि ग्राहक आएका छैनन्। काम नभएको बेला गृहकार्य गर्न पाए पनि हुन्थ्यो भन्ने लाग्छ तर त्यसो गर्न पाइँदैन। त्यसैले केही नगरी मोबाइल चलाउँदै बस्छु। म मेरो भविष्यबारे सोचिरहन्छु। मेरा सपनाहरू कसरी पूरा गर्ने भन्ने थाहा छैन। मलाई काम गरिरहन मन छैन तर अन्य कुनै विकल्प र घरपरिवारमा मलाई सहयोग गर्ने कोही पनि छैन। आजकल दोहोरीमा त्यति धेरै ग्राहक पनि आउँदैनन् र मैले तलब पनि पाएको छैन। यसले गर्दा अलिक तनाव भएको छ। मेरो आँखा राता छन् र दुखिरहेका छन्। मलाई निराश लागिरहेको छ र कसैसँग बोल्न मन छैन। अहिले नै सुत्न पाए पनि हुन्थ्यो भन्ने लागेको छ। केही मनपर्ने गीतहरू सुन्दा केही राम्रो महशुस भएजस्तो हुन्छ। यहाँ काम गर्दा कुनै दुःख छैन। मलाई गीत सुन्न र लाइभ प्रस्तुति हेर्न मन पर्छ। दोहोरीमा नै म खाना खान्छु। खाना खाइरहँदा निकै आनन्द लाग्छ। जतिबेर मन लाग्छ त्यतिबेर कफी र चिया खान सक्छु । कर्मचारीहरूलाई खाना दिनु हाम्रो जिम्मेवारी हो । भान्से र म मिलेर रातिको खाना बनाउँछौँ। म भात पकाउँछु। दोहोरीको मालिकलाई मैले खाना दिनुपर्दा अलिक डर लाग्छ।